📌قلب کووید: خطر عوارض قلبی‌عروقی دست‌کم تا ۱ سال پس از بهبود کووید باقی می‌ماند.
🔵 جنیفر عباسی – مجله انجمن پزشکی آمریکا (جاما)، ۲ مارس ۲۰۲۲
🟠 #تازه‌های علمی #کرونا / #کووید۱۹
🟡 دکتر بابک عزیزافشاری، ۱۳ اسفند ۱۴۰۰
🟢 azizafshari@yahoo.com
◽️تحلیل داده‌های حدود ۱۵۴ هزار نفر از بازنشستگان نیروهای مسلح ایالات متحده با سابقه ابتلا به کووید و میانگین سن ۶۱ سال (۸۹ درصد مرد و ۷۱ درصد سفید)، پاسخی ناخوشایند هرچند غیرقطعی به این پرسش ارائه می‌دهد که “پیامدهای قلبی‌عروقی کووید در طولانی‌مدت چیست؟”
براساس این مطالعه که نتایج آن در شماره ۷ فوریه ۲۰۲۲ مجله نیچر منتشر شد، خطر ۲۰ عارضه قلبی‌عروقی شامل ریتم غیرطبیعی، التهاب عضله قلب، لختگی خون، سکته مغزی، سکته قلبی، و نارسایی قلبی در طی ۱ سال پس از بهبودی مرحله حاد بیماری کووید افزایش می‌یابد. به‌علاوه، این افزایش خطر حتی افرادی که در مرحله حاد کووید بستری نشده‌اند و هیچ وضعیت زمینه‌ای هم ندارند را نیز تهدید می‌کند.
محققین از ابتدای دنیاگیری در تلاش برای شناسایی و جبران خلاءهای علمی، به تدریج با بیمارانی مواجه شدند که برخی علائم از جمله مشکلات قلبی در آنان کاملاً بهبود نمی‌یابد. اولین گزارش آنان درباره کووید طولانی در آوریل ۲۰۲۱ در مجله نیچر منتشر شد و این مطالعه کوهورت در تکمیل آن گزارش نشان می‌دهد در طول ۱۲ ماه از هر ۱۰۰۰ نفر از بهبودیافتگان کووید در مقایسه با گروه شاهد تقریباً ۴۵ نفر بیشتر به مشکلات قلبی‌عروقی مبتلا شدند که در ۲۳ مورد شامل عوارض عمده یعنی سکته قلبی، سکته مغزی، و مرگ بود.
ابتلا به کووید شدید خطر گرفتاری قلبی‌عروقی را افزایش می‌دهد اما حتی کووید خفیف نیز بدون توجه به سن، جنسیت، نژاد، چاقی، سیگار، پرفشاری، دیابت، بیماری مزمن کلیه، چربی خون بالا، یا سابقه بیماری قلبی‌عروقی با درجاتی از این خطر همراه است.
با توجه به افزایش خطر میوکاردیت (التهاب عضله قلب) و پریکاردیت در ارتباط با برخی واکسن‌ها، تحلیل نتایج در افراد غیرواکسینه و پس از حذف اثر احتمالی واکسن در افراد واکسینه نشان داد کووید به‌طور مستقل از واکسن با خطر فوق مرتبط است.
بیشترین ارتباط بین کووید و خطر ابتلا به نارسایی قلبی و فیبریلاسیون دهلیزی مشاهده شد اما به‌طورکلی افزایش خطر قلبی‌عروقی حتی در موارد کووید خفیف باید به معنی یک هشدار جدی تلقی شود. علاوه بر مشاهده‌ای بودن، یک جنبه منفی این مطالعه عدم افتراق بین ابتلای علامت‌دار و بدون علامت به کووید از نظر خطر قلبی‌عروقی است که نیاز به مطالعات بیشتر دارد، اما به نظر می‌رسد پزشکان با ورود به سال سوم دنیاگیری باید سابقه ابتلا به کووید را به عنوان یک عامل مستقل و بالقوه خطرساز قلبی‌عروقی مورد توجه قرار دهند.
